Μαγιορέσκου, Τίτου

(Titu Maiorescu, Κραϊόβα 1840 – Βουκουρέστι 1917). Ρουμάνος φιλόλογος, πανεπιστημιακός και πολιτικός, πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1912-14). Διετέλεσε διαδοχικά καθηγητής της φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια του Ιασίου (1872) και του Βουκουρεστίου (1884). Στη διάρκεια της παραμονής του στο Ιάσιο, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πολιτικού-φιλολογικού συλλόγου Η νεότητα, το όργανο του οποίου Φιλολογικές ομιλίες, άσκησε μεγάλη επίδραση στη φιλολογική και πολιτική ζωή της Ρουμανίας. Ο Μ. ήταν μέλος του Συντηρητικού κόμματος και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός Παιδείας και Δικαιοσύνης. Το 1912-14 έγινε πρωθυπουργός και με την ιδιότητά του αυτή εργάστηκε για την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ρουμανίας. Ως συγγραφέας θεωρείται από τους πιο σημαντικούς της εποχής του. Από τα έργα του διακρίνονται: Μερικά φιλοσοφικά θέματα σε απλή μορφή (1861), Κριτική διερεύνηση της ρουμανικής ποίησης του 1867 (1867), Λογική (1876), Κριτικά (2 τόμοι, 1892· 3 τόμοι, 1908), Κοινοβουλευτικοί λόγοι (5 τόμοι, 1897-1915), Καθημερινές σημειώσεις κ.ά.